رابطه احساس غربت با احساس تنهایی و نگرش به ارتباط با غیرهم جنس در دانشجویان غیربومی ساکن در خوابگاه های دانشگاه سیستان و بلوچستان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه احساس غربت با احساس تنهایی و نگرش به ارتباط با غیرهم جنس در دانشجویان غیربومی ساکن در خوابگاه های دانشگاه سیستان و بلوچستان بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان پسر و دختر غیربومی ساکن در خوابگاه های دانشگاه سیستان و بلوچستان بود. حجم نمونه شامل 231 دانشجو بود که از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های احساس غربت آرچر و همکاران (1998)، احساس تنهایی راسل و همکاران (1978) و نگرش و گرایش به ارتباط با غیرهم جنس کردلو (1389) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون آماری t گروه های مستقل انجام گرفت. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که ابعاد احساس غربت رابطه معناداری با نگرش به ارتباط با غیرهم جنس نداشت و نتوانست آن را پیش بینی کند. احساس تنهایی با ابعاد دلبستگی به خانه و نارضایتی از بودن در دانشگاه رابطه مستقیم و معنادار داشت و بعد نارضایتی از بودن در دانشگاه پیش بینی کننده معناداری برای احساس تنهایی دانشجویان بود. همچنین دانشجویان پسر در نگرش به ارتباط با غیرهمجنس و دانشجویان دختر در مولفه دلبستگی به خانه نمره بالاتری را کسب کردند. دانشجویان دختر و پسر در نارضایتی از بودن در دانشگاه، احساس غربت کلی و احساس تنهایی تفاوت معناداری را نشان ندادند. به طور کلی در بررسی نتایج مشاهده می شود که بین احساس غربت و احساس تنهایی رابطه معنادار اما بین احساس غربت و نگرش به ارتباط با غیر هم جنس رابطه معناداری وجود نداشت.